اگر کمبود خواب دارید – مشکلی که این روزها بسیار شایع است – احتمالاً با آثار آن بر جسم و روان تان آشنا هستید. دائماً خواب آلوده اید و خمیازه می کشید، شاید سردرد هم داشته باشید و هر چیز ساده ای می تواند شما را مضطرب، بدخلق یا افسرده کند. بی خوابی شما میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. شاید مشکل از بستر خواب شما باشد و وقت آن رسیده است که به خرید تشک تازه فکر کنید. شاید هم با تغییر برخی ار عادت های خود بتوانید این مشکل را برطرف کنید. به نظر عجیب می رسد اما یک تحقیق جدید نشان می دهد که میان بی خوابی و نحوه راه رفتن شما ارتباط مستقیمی وجود دارد!

بیشتر بخوانید: راه کارهایی برای افزایش کیفیت خواب

در حقیقت، کمبود خواب می تواند بر توانایی ما در راه رفتن، خودداری از موانع و حفظ تعادل خود اثر بگذارد. دانشمندان می گویند نتایج تحقیقات جدید آن ها نشان می دهد راه رفتن یک فرآیند خودکار نیست. و کمبود خواب می تواند بر روی آن اثر بگذارد. ما باید ۸ ساعت خواب شبانه داشته باشیم اما اگر امکانش را نداریم باید تا جایی که بشود این کمبود را به طور منظم جبران کنیم.

راه رفتن یک رفتار خودکار نیست

دانشمندان در گذشته تصور می کردند راه رفتن یک فرآیند کاملاً خودکار است به اینصورت که ما خودمان را به سمتی که می خواهیم برویم راهنمایی می کنیم و بدن مان به طور خودکار با یک کمک شناختی کوچک، کنترل کار را در دست می گیرد.

اما این تحقیق جدید چیز متفاوتی را نشان می دهد. مغز ما به نشانه های بصری یا شنیداری ای که بر سر راه ما قرار می گیرند، واکنش نشان می دهد و با کم و زیاد کردن سرعت مان، در صورت لزوم، راه رفتن ما را تنظیم می کند. مثلاً ممکن است بدون آنکه خودمان متوجه شویم طوری راه رفتن مان را تنظیم کنیم که با چیز خاصی برخورد نکنیم.

افراد بزرگسال برای دستیابی به بالاترین توان مغزی خود باید دست کم ۷ ساعت خواب شبانه داشته باشند. کودکان مدرسه ای به ۹ تا ۱۲ ساعت خواب و نوجوان ها هم به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند.

این تحقیق جدید که در نشریه ی علمی Scientific Reports منتشر شده، بر روی دانشجویان دانشگاه سائوپائولوی برزیل صورت گرفته که از کمبود خواب مزمن رنج می بردند. به مدت ۱۴ روز یک دستگاه ترکر (Tracker) خواب به دانشجوها متصل شده بود تا مدت خواب و راه رفتن آن ها را ثبت کند. آن ها به طور متوسط ۶ ساعت خواب شبانه داشتند.

سپس پیش از یک آزمایش تردمیل از نیمی از آن ها خواسته شد یک شب تا صبح را بیدار بمانند. در این آزمایش آنها باید گام های خود را با ضربات یک مترونوم هماهنگ می کردند.

دانشمندان متوجه شدند کسانی که کمبود خواب شدید داشتند بیشتر دچار اشتباه می شدند. آن ها خارج از ریتم راه می رفتند، ضربات را از دست می دادند و در مجموع عملکرد بدتری داشتند.

شاید علاقه مند باشید: خرید تشک در شیراز

جبران کمبود خواب مانند یک اقدام ایمنی

با این حال، دانشجویانی که سعی کرده بودند کمبود خواب خود را با خوابیدن در تعطیلات آخر هفته جبران کنند، عملکرد اندک بهتری در آزمایش تردمیل داشتند.

البته اغلب کارشناسان حوزه ی خواب این روش را توصیه نمی کنند. تحقیقات نشان داده تغییر ساعت خواب و بیداری همیشگی خود تا ۹۰ دقیقه، احتمال حمله قلبی یا ابتلا به بیماری قلبی را به میزان چشمگیری افزایش می دهد.

با این حال، این تحقیق جدید پیام مهمی در خصوص نیاز به داشتن خواب کافی دارد. به خصوص برای کسانی که در مشاغلی فعالیت دارند که شب کار هستند یا تزلزل در راه رفتن ممکن است خطرناک باشد.

به همین دلیل دانشمندان جبران کمبود خواب را امر مهمی می دانند. مثلاً کسانی مانند کارگردان شیفت شب، کادر درمان و برخی پرسنل نظامی که از کمبود خواب مزمن رنج می برند، با جبران منظم این کمبود ممکن است کنترل بهتری بر روی راه رفتن خود داشته باشند.